بی شک موضوع حریم شخصی و نحوه رفتار با داده‌های کاربران از اهم دغدغه‌های عصر ارتباطات است و نظر به آنکه بخشی عمده از خدمات نکستل، طراحی و توسعه سیستم‌های نرم‌افزاریست (که می‌توانند قابلیت حفظ یا نقض حریم شخصی را داشته باشند)، پرداختن به این مهم از دو جهت حائز اهمیت می‌شود.

اول آنکه «آیا نرم‌افزارهای توسعه داده شده توسط نکستل از داده‌ای که توسط کاربران نهایی پروژه به دستشان (دست نرم‌افزارها) می‌رسد بدون اجازه و اطلاع صاحبان پروژه استفاده‌ای می‌کند یا خیر»؛ و دوم اینکه «آیا نکستل نرم‌افزاری را توسعه می‌دهد که بدون اجازه و اطلاع کاربران (حتی بر فرض اطلاع و اجازه صاحبان پروژه) اقدام به جمع‌آوری داده‌های ایشان نماید یا خیر».

خط مشی نکستل در قبال صاحبان پروژه

نکستل تعهد بر آن دارد که نرم‌افزارهایی که در اختیار صاحبان پروژه قرار می‌دهد، به هیچ وجه داده‌ای را بدون اطلاع و اجازه صاحبان پروژه برای خود یا شخص ثالثی ارسال و جمع‌آوری نکند.

توجه شود که در برخی موارد اجرای قرارداد با صاحبان پروژه منوط به دسترسی متخصصین نکستل به پاره‌ای از داده‌هاست (مانند دسترسی به کنسول گوگل در انجام پروژه‌های SEO)؛ که طبیعتا از آنجا که با اجازه و اطلاع ایشان انجام می‌گیرد، معذوری بر نکستل نیست.

الزام‌های نکستل بر صاحبان پروژه در قبال کاربران نهایی

صاحبان پروژه طرف قرارداد نکستل نیز با محدودیت‌هایی مواجهند که عرصه را برای سوء استفاده از داده‌های کاربران تنگ می‌کند.

علاوه بر اینکه نکستل هیچگاه درخواست امکاناتی (Feature) که طی آن حریم خصوصی کاربران نقض می‌شود را در سند RFP صاحبان پروژه نمی‌پذیرد، همچنین برای آینده نیز در قرارداش خود را از پیاده‌سازی امکانات مذکور معاف دانسته و صاحبان پروژه را از درخواست آن منع می‌کند.

هرگونه جمع‌آوری غیر متعارف داده‌های کاربران از سوی صاحبان پروژه (برای خود یا شخصی ثالث) نیاز به این دارد که اسباب اطلاع ایشان به راحتی در دسترس باشد. اگر چه این حق برای صاحبان پروژه محفوظ است که کاربرانی که اجازه دسترسی به داده‌های مطلوبشان را نمی‌دهند را (به طوری که حقی از ایشان ضایع نشود) از استفاده بخشی یا کل خدماتشان منع کنند.